Adı Batsın

Adı Batsın

Hangi kitabın sayfasında yazar bu?

Hangi törede, hangi dağ başında?

Bir gülüşün şavkına kapılıp gitmek,

Ve bir canı, kendi kanını,

Karanlık kuyulara, kör boşluklara bırakmak...

Ulan, ciğerin hiç mi sızlamadı?

O "baba" diyen ağız, o minicik eller,

Bir kadının saçı uğruna feda edilir mi?

Dağlar utandı, taşlar çatladı hırsından,

Senin yüreğin bir mühür gibi sustu da

Vazgeçtin kendinden öte o candan.

Şimdi hangi sofrada ekmek böleceksin?

Hangi su dindirecek bu kavurucu ayıbı?

Sevda dediğin, bir yetimin ahı üzerine kurulmaz!

O uçurum ki; attığın yer değil,

İçine düştüğün o dipsiz, o kimsesiz vicdanındır.

Yiğitlik; sahip çıkmaktır en zayıf anında,

Sen ise sattın onurunu bir ten sıcaklığında.

Adın batsın, hükmün tükensin,

Bir evladın hayalini yıkan, baba değildir artık;

Kendi celladına aşık bir sürgün, bir yabancıdır!

---

Özgür Mutlu